Το νερό και η αποχέτευση ως ανθρώπινο δικαίωμα
Οταν τα Ηνωμένα Εθνη επεμβαίνουν προκειμένου να επιλύσουν ζητήματα έλλειψης νερού και αποχέτευσης το πράττουν κυρίως σε όλες τις αστικές παραγκουπόλεις και σε απομακρυσμένα χωριά στην Ασία, την Αφρική ή τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Το νερό και η αποχέτευση ως ανθρώπινο δικαίωμα
Φέτος τον Μάρτιο, η Υπηρεσία Ύδρευσης και Αποχέτευσης του Δήμου του Ντιτρόιτ (DWSD) ανακοίνωσε ότι θ’ αρχίσει να κόβει την παροχή νερού σ’ όσους χρωστούν, υπολογίζοντας πως το “μέτρο” αφορά 1.500 ώς 3.000 καταναλωτές την εβδομάδα. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους πρόκειται για νοικοκυριά. Το συνολικό χρέος τους δεν ξεπερνά κατά μέσο όρο τα 600 δολάρια. Την ίδια ώρα, εταιρείες και άλλοι μεγάλοι καταναλωτές χρωστούν πάνω από 7.700 δολάρια ο καθένας.
«Αυτό είναι πρωτοφανές», αναφέρει η Μοντ Μπάρλοου, ιδρύτρια της οργάνωσης Blue Planet Project, μιας ομάδας που υποστηρίζει το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα. Η ίδια επισήμανε ότι σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως Αφροαμερικανούς, έχει διακοπεί η παροχή του νερού. Οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι και άρρωστοι δεν μπορούν να κάνουν μπάνιο, να καθαρίσουν τις τουαλέτες τους ή να μαγειρέψουν στα σπίτια τους, πρόσθεσε. «Αυτή είναι η χειρότερη παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό που έχω δει ποτέ έξω από τις χειρότερες παραγκουπόλεις στις φτωχότερες χώρες και σε χώρες του παγκόσμιου Νότου», λέει η Μπάρλοου.
Είναι κοινό μυστικό στην πολιτεία του Μίσιγκαν ότι μετά την περυσινή χρεοκοπία του Ντιτρόιτ ο ειδικός διαχειριστής του δήμου Κέβιν Ορ προσπαθεί να ιδιωτικοποιήσει την Υπηρεσία Ύδρευσης και Αποχέτευσης. Οι κομμένες παροχές και οι τελευταίες αυξήσεις θεωρούνται μια προσπάθειά του να προσελκύσει «επενδυτές».